شکر ...

به نام عشق

.

.

.

دلم از دلتنگی اش دست کشید , دل از همه دلبستگی هایش دل تهی کرد ,

پیش روی تو نشست با دلی سرشار از هیچ دلبستگی

اینچنین دل کندنی , اینچنین خالی شدنی از اینچنین محبوبی ,

بی شک کار من و دل و در توان این بودنم نبود.

.

دست هایت چون آفتاب در نماز ظهر هویداست

.

شکر برای هرآنچه ای که برای دلم رقم زده ای

برای هرآنچه که از درک و فهم این دل بیرون است و تو بر بودنش واقفی

.

شکر که هوای دلم را داری ... دلی را که سالهاست بر زلفت گره بسته ام

.

.

شکر که هستی در روزگارم ... دوستت دارم

.

.

.

شقایقی