یه مرحوم از یاد رفته!؟

هوالعزیز 

سلام به دوستان و مهربانانی که به کلبه تنهایی من سر می زنند و خانه و دل منو چراغانی می کنن

این روزا درخت زندگی من به تازه ترین گلی نشسته که هربار که وبلاگمو باز می کنم منتظرم تا جای پای قدمهاش شکوفه و شقایق بذارم.

به اسم" یه مرحوم از یاد رفته" خودشو به من معرفی کرده. هرچند همه ما در پیشگاه کس دیگه ای هیچگاه فراموش نخواهیم شد.

نمی دونم، شاید من گوشه ای از زندگیم اونقدر چشمهامو مه گرفته بوده که چنین دوستی رو از دست دادم. اما در زندگی من هر گاه دوستی خانه کرد، تکه ای از قلب منو با خودش برده.

قلم و رنگ نوشته هاش منو یاد دوستی قدیمی از دیار اصفهان می اندازه. دوستی که گاهی کوتاه همسفر لحظه های زندگی من شد و تا بینهایت از اون آموختم.

ای دوست خوبی که همیشه رنگ قلمت خانه تنهایی من رو روشن و چراغانی می کنه و با عطر قدم هات سرشار ناب ترین گلهای سرزمینم میشم. من رو از نام زیبایت محروم نکن و میهمان همیشگی خانه من بمان.

شقایقت