تنهائی های ما
عبور باید کرد و همنورد افقهای دور باید شدتنهائی های ما
عبور باید کرد و همنورد افقهای دور باید شددرباره من
در عشق تو هر حیله که کردم هیچ است
هر خون جگر که بی تو خوردم هیچ است
از درد تـــو هیـــچ روی درمانــــــم نیست
درمان که کنـــد مرا که دردم هیــچ است
ادامه...
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- نسرین 352
بایگانی
- آبان 1395 1
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 1
- فروردین 1395 6
- اسفند 1394 4
- بهمن 1394 2
- دی 1394 4
- آذر 1394 4
- آبان 1394 6
- مهر 1394 11
- شهریور 1394 2
- مرداد 1394 3
- تیر 1394 5
- خرداد 1394 5
- اردیبهشت 1394 8
- فروردین 1394 4
- اسفند 1393 2
- بهمن 1393 7
- دی 1393 3
- آذر 1393 5
- مهر 1393 5
- شهریور 1393 9
- مرداد 1393 6
- تیر 1393 7
- فروردین 1393 6
- اسفند 1392 12
- بهمن 1392 8
- دی 1392 4
- آذر 1392 3
- تیر 1392 2
- اردیبهشت 1392 1
- فروردین 1392 1
- اسفند 1391 1
- شهریور 1391 5
- تیر 1391 2
- خرداد 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- آبان 1390 1
- مهر 1390 1
- شهریور 1390 3
- خرداد 1390 1
- فروردین 1390 2
- بهمن 1389 2
- دی 1389 6
- آذر 1389 1
- آبان 1389 2
- مهر 1389 1
- شهریور 1389 2
- خرداد 1389 2
- اردیبهشت 1389 5
- فروردین 1389 6
- اسفند 1388 2
- بهمن 1388 8
- دی 1388 8
- آذر 1388 6
- آبان 1388 5
- مهر 1388 4
- شهریور 1388 2
- مرداد 1388 6
- تیر 1388 3
- خرداد 1388 4
- اردیبهشت 1388 8
- فروردین 1388 7
- اسفند 1387 3
- بهمن 1387 1
- دی 1387 1
- آذر 1387 4
- آبان 1387 3
- مهر 1387 4
- شهریور 1387 4
- مرداد 1387 1
- خرداد 1387 1
- اردیبهشت 1387 4
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 1
- بهمن 1386 1
- دی 1386 3
- آذر 1386 3
- آبان 1386 3
- مهر 1386 2
- شهریور 1386 1
- مرداد 1386 5
- خرداد 1386 5
- اردیبهشت 1386 5
- فروردین 1386 3
- اسفند 1385 1
- بهمن 1385 2
- دی 1385 5
- آذر 1385 4
- آبان 1385 2
- شهریور 1385 4
- مرداد 1385 3
- تیر 1385 8
- اردیبهشت 1385 2
آمار : 129550 بازدید
Powered by Blogsky
چه آرزوی محالی است زیستن با تو
مرا همین بگذارند یک سخن با تو
.
.
.
سلام بر شقایق خاطره ها
بگذار تا بدون مقدمه همان یک سخن را که در این مدت بدنبالش بودی را با شما بگویم فقط لطفا تعجب نکنید!:
من همان (تنهاترین تنهایان) یا همان مرحوم از یاد رفته می باشم :دی
گر چه با تعطیلی وبلاگم چند سالی میشه که دیگه از یاد رفقای خوبی همچون شما رفته ام اما همیشه به یاد شما بودیم و توی این مدت دو سال هر وقت فرصتی دست می داد نوشته های زیباتون رو دنبال می کردم...
خب بهتره که بگذریم از گذر این همه زمان...
راستش پست قبلیتون من رو بر این داشت تا بیش از این شما رو در گیر خاطره های فراموش شدتون نکنم و خودم رو معرفی کنم...
بعد از مرگ تنهاترین تنهایان(روز عقد من و همسرم)، ما ناممون رو همسفر گذاشتیم و در وبلاگی به همین اسم قراره که بعد ها شروع به نوشتن کنیم البته از اونجایی که اگه خدا بخواد سال آینده قرار هست که مراسم عروسیمون بگیریم و بریم سر خونه بخت، فعلا یک پست بیشتر نداره وبلاگ همسفر، اما امیدواریم که با دعای خیر شما رفقای قدیمی هر چه زودتر بتونیم در اونجا همسفر لحظه های خوب شما بشیم، خلاصه که خوشحال میشیم اونجا هم با قدم های سبزتون شقایق رو به خونه ما بیارین به شرطی که مثل مرحوم تنهاترین تنهایان از یاد نبرینمون :دی
خب گویا حرفام به درازا کشیده شد، غرض از مزاحمت معرفی خودمون و رفع شبهه بود و بس.
و کلام آخر اینکه:
در پناه حضرت دوست همیشه دلشاد باشید و امیدوار
بدرود